   توش جیزی نیست که به درد شما بخوره!!!!!
    
|
گشتم نبود نگرد نیست،هیچی توش پیدا نمیشه!!!
وقــــــــتي سگــــــــها در بيــــــــابـــــــان از گــــــــرگـــــــها رشــــــوه ميــــــگيـــــرند ... و متــــــــــــرسكـــــــــــــ ها در مــــــزارع با كــــــلاغ ها تــــــــــباني ميـــــكنند از وفـــــــــــــا داري آدمــــــــــها چه انتظـــــــــــــاريــســتـــــــــ ...!!!
سرها در گریبان است کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را نگه جز پیش پا را دید، نتواند که ره تاریک و لغزان است وگر دست محبت سوی کسی یازی به اکراه آورد دست از بغل بیرون که سرما سخت سوزان است نفس، کز گرمگاه سینه می‌آید برون، ابری شود تاریک چو دیوار ایستد در پیش چشمانت نفس کاین است، پس دیگر چه داری چشم ز چشم دوستان دور یا نزدیک ؟ مسیحای جوانمرد من ! ای ترسای پیر پیرهن چرکین هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی ... دمت گرم و سرت خوش باد سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشای منم من، میهمان هر شبت، لولی‌وش مغموم منم من، سنگ تیپاخورده‌ی رنجور منم، دشنام پست آفرینش، نغمه‌ی ناجور نه از رومم، نه از زنگم، همان بیرنگ بیرنگم بیا بگشای در، بگشای، دلتنگم حریفا! میزبانا! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می‌لرزد تگرگی نیست، مرگی نیست صدایی گر شنیدی، صحبت سرما و دندان است من امشب آمدستم وام بگذارم حسابت را کنار جام بگذارم چه می‌گویی که بیگه شد، سحر شد، بامداد آمد؟ فریبت می دهد، بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست حریفا! گوش سرما برده است این، یادگار سیلی سرد زمستان است و قندیل سپهر تنگ میدان، مرده یا زنده به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود، پنهان است حریفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز یکسان است سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت هوا دلگیر، درها بسته، سرها در گریبان، دستها پنهان نفسها ابر، دلها خسته و غمگین درختان اسکلت‌های بلور آجین زمین دلمرده، سقف آسمان کوتاه غبار آلوده مهر و ماه زمستان است
نگاه کن که غم درون دیده ام چگونه قطره قطره آب میشود چگونه سایه سیاه سرکشم اسیر دست آفتاب میشود نگاه کن تمام هستی ام خراب میشود شراره ایی مرا به کام میکشد مرا به اوج میبرد مرا به دام میکشد تمام آسمان من پر از شهاب میشود تو آمدی زدورها ودورها ز سرزمین ابرها و نورها نشانده ایی کنون مرا به زورقی ز عاجها مرا ببر امید دلنواز من ببر به شهر شعر ها و شورها به راه پر ستاره می کشانیم فراتر از ستاره مینشانیم نگاه کن من از ستاره سوختم لبالب از ستارگان تب شدم چو ماهیان سرخ رنگ ساده دل ستاره چین برکه های شب شدم چه دور بود پیش از این زمین ما به این کبود غرفه های آسمان کنون به گوش من دوباره می رسد صدای تو صدای بال برفی فرشتگان نگاه کن که من کجا رسیده ام به کهکشان به بیکران به جاودان کنون که آمدیم تا به اوجها مرا بشوی با شراب موجها مرا بپیچ در حریر بوسه ات مرا بخواه در شبان دیر پا مرا دگر رها نکن مرا از این ستاره ها جدا مکن نگاه کن که موم شب به راه ما چگونه قطره قطره آب میشود صراحی سیاه دیدگان من به لای لای گرم تو لبالب از شراب خواب میشود به روی گاهواره های شعر من
نگاه کن
تو میدمی و آفتاب میشود......
بهار را باور کنباز کن پنجرهها را که نسیم
ارغوان شاخه همخون جدا مانده من
"هوشنگ ابتهاج"
هر روز مي پرسي که : آيا دوستم داري ؟ من ، جاي پاسخ بر نگاهت خيره مي مانم تو در نگاه من ، چه مي خواني ، نمي دانم اما به جاي من ، تو پاسخ مي دهي : آري ! ما هر دو مي دانيم چشم و زبان ، پنهان و پيدا ، رازگويانند وآنها که دل به يکديگر دارند حرف ضمير دوست را ناگفته مي دانند ننوشته مي خوانند من « دوست دارم» را پيوسته ، در چشم تو مي خوانم نا گفته ، مي دانم من آنچه را احساس بايد کرد يا از نگاه دوست بايد خواند هرگز نمي پرسم هرگز نمي پرسم که : آيا دوستم داري قلب من و چشم تو مي گويد به من : آري
    
عیدتون مبارک باشه!!!!! کلا زیاد نمیخوام حرف یزنم!!!!!
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
تبادل
لینک هوشمند
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
