   توش جیزی نیست که به درد شما بخوره!!!!!
    
|
گشتم نبود نگرد نیست،هیچی توش پیدا نمیشه!!!
جنـگل های رویـایی از سراسر جـهان
کاریکاتورهای جالب و دیدنی افراد مشهور
     
. .
بازگشت زان نامه ای که دادی و زان شکوه های تلخ تا نیمه شب به یاد تو چشمم نخفته است ای مایه امید من ای تکیه گاه دور هرگز مرنج از آنچه به شعرم نهفته است شاید نبوده قدرت آنم که درسکوت احساس قلب کوچک خود را نهان کنم بگذار تا ترانه من رازگو شود بگذار آنچه را که نهفتم عیان کنم تا برگذشته می‌نگرم عشق خویش را چون آفتاب گمشده می‌آورم به یاد می‌نالم از دلی که به خون غرقه گشته است این شعر غیر رنجش یارم به من چه داد این درد را چگونه توانم نهان کنم آندم که قلبم از تو به سختی رمیده است این شعرها که روح تو را رنج داده است فریاد های یک دل محنت کشیده است گفتم قفس ولی چه بگویم که پیش از این آگاهی از دوروئی مردم مرا نبود دردا که این جهان فریبای نقش باز با جلوه و جلای خود آخر مرا ربود اکنون منم که خسته ز دام فریب و مکر بار دگر به کنج قفس رو نموده ام بگشای در که در همه دوران عمر خویش جز پشت میله های قفس خوش نبوده ام پای مرا دوباره به زنجیر ها ببند تا فتنه و فریب ز جایم نیفکند تا دست آهنین هوسهای رنگ رنگ بندی دگر دوباره به پایم نیفکند با تشکر از: گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ www.seemorgh.com/culture منبع: کتاب اشعار فروغ فرخ زاد بازنشر اختصاصی سیمرغ
پدري با پسري گفت به قهر که تو آدم نشوي جان پدر حيف از آن عمر که اي بي سروپا در پي تربيتت کردم سر دل فرزند از اين حرف شکست بي خبر از پدرش کرد سفر رنج بسيار کشيد و پس از آن زندگي گشت به کامش چو شکر عاقبت شوکت والايي يافت حاکم شهر شد و صاحب چند روزي بگذشت و پس از آن امر فرمود به احضار پدر پدرش آمد از راه دراز نزد حاکم شد و بشناخت پسر پسر از غايت خودخواهي و کبر نظر افگند به سراپاي پدر گفت گفتي که تو آدم نشوي تو کنون حشمت و جاهم بنگر پير خنديد و سرش داد تکان گفت اين نکته برون شد از در «من نگفتم که تو حاکم نشوي گفتم آدم نشوي جان پدر» جامي
بی وضو در کوچه ی لیلا نشست عشق آن شب مست مستش کرده بود فارغ از جام الستش کرده بود گفت:یا رب,از چه خوارم کرده ای؟ بر صلیب عشق دارم کرده ای؟ خسته ام , زین عشق,دلخونم نکن من که مجنونم,تو مجنونم نکن مرد این بازیچه دیگر نیستم این تو و لیلای تو...من نیستم گفت:ای دیوانه,لیلایت منم در رگت پیدا و پنهانت منم سالها با جور لیلا ساختی من کنارت بودم و نشناختی عشق لیلا در دلت انداختم صد قمار عشق یکجا باختم کردمت آواره صحرا نشد گفتم عاقل میشوی,اما نشد سوختم در حسرت یک یا ربت غیر لیلا برنیامد از لبت روز و شب او را صدا کردی,ولی دیدم امشب با منی,گفتم:بلی مطمئن بودم به من سر می زنی در حریم خانه ام در می زنی حال این لیلا که خوارت کرده بود درس عشقش بی قرارت کرده بود مرد راهش باش تا شاهت کنم صد چو لیلا کشته در راهت کنم ....
آدم های ... چندین قرن است که از پیدایش موجودی خاکی بر روی زمین می گذرد این موجود*آدم* نام دارد. آدمی که روز به روز پیشرفت می کند،در همه زمینه ها اما یه جهت وجود دارد که همیشه متضاد با پیشرفت های انسان پیش می رود،کاملا متضاد و اینها در کنار هم پارادوکسی می سازند بس زیبا و تلخ،این جهت مخالف آدمیت است . بگذریم،بگذریم و بگذریم می رسیم به اصل داستان تلخ ما... چرا؟!چرا ما آدم های ...زمانی که از خیابان گذر می کنیم،لبریز از شور و هیجان،لبریز از عاطفه و احساس،احساساتی که تنها برای کناریمان است،فقط برای او بدون در نظر گرفتن جنسش و فقط برای او و در این هنگام ناگهان چشممان به گوشه ای از خیابان می چسبد اما فقط برای لحظه ای،فقط برای یک لحظه،نگاه ما دوخته شده به کودکی با لباس های ژنده،موهایی ژولیده و سیمایی صامت اما پر از فریاد،فریادی که در زیر چرک های صورتش دارد جان میدهد و دیگر کار از کار گذشته است و خفه شده و البته با فال هایی در یک دست برای اینکه به ما آدم های ... نشان دهد که آینده ای درخشان در انتظارمان است،غنی از امید و پیشرفت و آرزو اما تهی از آدمیت،کودک لبخندی تصنعی بر لبان دارد و با نگاهی ملتمسانه به دست این و آن نگاه می کند تا شاهد ترحم ما آدم های ... باشد،اما ما ....،توصیف حقیرانه من هنوز به پایان نرسیده است،مختوم این توصیف حقیرانه توام با بغض من کتاب در دستان کودک است،او درس می خواند،درس،تا در آینده فردی همانند ما شود،آدمی ...،چرا؟!...،صبر کن....اما سهم ما برای آن کودک می دانی چیست؟نگاه و رفتاری ترحم آمیز آن هم فقط برای چند ثانیه،چند ثانیه!!!چه قدر ما آدم های ... هستیم.چرا ما آدم های ... وقتی در خودروی گرم و نرم و گرانمان نشسته ایم و در اوج سرما بیرون،از شدت باد گرم خودرو خودمان را باد میزنیم و از فرط خنده نزدیک است که دهانمان از هم گسیخته شود و در اوج این گسیختگی که سهمی است برای کناریمان بدون در نظر گرفتن جنسش...تق تق...تق...کودکی همانند همان کودکان اما آنجا فال و اینجا اسپند دودکنان،آنجا تعیین راه سفر و اینجا بدرقه ی راه تعیین شده که به چیزی جز آدم آرمانی که آدم ... نام دارد ختم نمی شود و اما بازهم سهم او نگاه و رفتاری ترحم آمیز است،ترحم و فقط ترحم... .چرا ما آدم ها این قدر ... شده ایم که احساس یعنی عشق به یک جنس مخالف و به خدا و یارانش اما برای کودکان فقیر و یتیمان و بیماران ... احساس یعنی ترحم،بله...ترحم هم نوعی احساس است اما چرا برای جنس مخالف احساس ترحم نباشد؟چرا برای خ......؟ و هرچه قدر بیشتر مینویسم متوجه می شوم که ما آدمها خیلی ... شده ایم که حتی بودن آن کودکان و ... را کتمان می کنیم و این یعنی ما آدم هایی هستیم ....،ما باور نداریم که ترحم حق ما آدم هاست که روز به روز ... تر می شویم و بازهم ... تر و این حقیقت را انکار میکنیم و چرا های بسیار وجود دارد اما چون برای ما آدم های ... وقت به اصطلاح با ارزش است به همین چند چرا قناعت میکنم. انتخاب واژه ی درست به جای ... و آدم های ... به عهده ی شماست. فقط 4 دقیقه وقت به اصطلاح با ارزشت را صرف خواندن متن کن،تنها 4 دقیقه طول میکشد.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
تبادل
لینک هوشمند
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
